wieczór zakrapiany czerwienią

film, na którym byłam w kinie, a później kilka razy oglądałam go w domu. butelka czerwonego słodkiego wina i sprośne rozmowy przez facebooka. kieliszek po kieliszku, jakieś ciastko po drodze, a w głowie zaczyna powoli szumieć. samej zawsze jakoś zbyt łatwo mi się piło, a alkohol szybciej wchodził z braku apetytu. to wino w sumie nawet mi nie smakuje - piję je, bo piję by pić.

są takie dni, gdzie człowiek potrzebuje poużalać się nad sobą, zatopić się we swoich łzach i wspomóc potok niewylanych myśli jakimkolwiek trunkiem. takie dni ja mam ostatnio, ale dopiero dzisiaj udaje mi się choć trochę siebie odurzyć. nie umiem pogodzić się z tak dużą ilością czasu wolnego. jest go zdecydowanie za dużo. mimo codziennych treningów, które zazwyczaj mam rano i wieczorem, mimo spacerów z psem, mimo mnóstwa zakurzonych książek w kącie do nadrobienia - nie umiem się z tym pogodzić. nie ma Ciebie.
wiem, że jak na razie Twoje niebycie tutaj jest koniecznością. zresztą, ja w pewnym stopniu miałam wpływ na Twoją decyzję i poparłam Twój wyjazd. ale wiesz, jak czasem jest skurwysyńsko ciężko? wiesz, że często nawiedzają mnie dni, kiedy mam ochotę wykrzyczeć, wypłakać Ci wszystko w twarz? jednak kończy się to zazwyczaj na pojedynczych łzach w łóżku przez ekranem telefonu.

gorąc od alkoholu zaczyna otulać moje ciało.
kocham Cię bezwarunkowo i wiem, że robisz w tym momencie wszystko, aby móc spokojnie zacząć wspólne życie. musimy się teraz poświęcić, żebyśmy mogli cieszyć się sobą za jakiś czas. czasem mam wrażenie, że może to i lepiej, że widujemy się przez tydzień o trzech tygodniach.
czekam, kochanie, na Ciebie z utęsknieniem. zawsze gotowa, niezaspokojona i wybrakowana,

M.