babim latem wspominając...

wszystko się zmieniło i wszystko się skończyło. dużo ludzi odeszło. ale to głównie przez to, że ja odchodziłam, znikałam, zmieniałam miejsca. nie miałam takiego jednego swojego, gdzie bym faktycznie była i trwała w nim. najdłużej - rok. chciałabym, żeby tutaj mi się udało stworzyć swój mały kącik. nie chcę, żeby były jakieś ucieczki, chowanie się lub zatrzymywanie w czasie. tylko kawa, mój język, usta i palce.

deszcz miarowo uderza w szyby okna dachowego, znajdującego się w moim pokoju. zimny wiatr przenika gdzieś między szczelinami i próbuje się dostać do mojego pokoju. siedzę sama. siostra gdzieś wyszła, a reszta w drugim pokoju. mimo, że mam spokój, mam ciemność i gorącą kawę pod ręką to ciężko mi tutaj coś wystukać. myśli rozbiegane mam.
za niedługo kawa zostanie zastąpiona piwem żurawinowym. do tego Bates Motel i dzień oraz wieczór jakoś zlecą. od rana chodzę w piżamie i nie mam zamiaru się ubierać. nigdzie dzisiaj nie wychodzę. w całości oddaję się w usypiające ramiona błogiego lenistwa.
od tygodnia, czekam na Ciebie, Kochanie. bardzo szybko zleciał ten tydzień. zostały już tylko dwa i kolejny wspólny wyjazd; znad jeziora wędrujemy w góry. będzie szampan, będzie dużo rozmów, dużo seksu i miłości. bardziej z naciskiem na to drugie.
po ostatnim wyjeździe oboje zdaliśmy sobie sprawę, że bardziej potrzebujemy uczucia w tym wszystkim. do tej pory to był czysty seks mieszany z czułością, by sprawić sobie jak największą przyjemność. a ostatnim razem, ostatniej nocy... padło za dużo słów. małe spięcie, nic specjalnego. jednak dzięki temu doszło do szczerej i głębokiej rozmowy. leżeliśmy w ciemnościach i mieliśmy iść spać odwróceni do siebie plecami, gdy nagle się przybliżyłeś i objąłeś. nie pamiętam co wtedy powiedziałeś, ale pamiętam, że serce waliło Ci jak młot. nie musiałam dotykać Twojej klatki piersiowej, gdyż je słyszałam, leżąc tuż obok Ciebie.
położyliśmy się na plecach i trzymaliśmy za ręce. głowę miałam delikatnie przechyloną w Twoją stronę i opartą o ramię. Ty mówiłeś, ja słuchałam cierpliwie i odpowiadałam. zapewniałam Cię o swojej miłości do Ciebie, o obecności i o wszystkim co z nami było i jest związane, ponieważ się bałeś. bałeś się i przypuszczam, że nadal się boisz, iż możesz mnie stracić. wzruszyłam się Twoim wyznaniem. miałam łzy w oczach.
i wtedy stało się coś, czego od dłuższego czasu brakowało. kochaliśmy się. z niczym się nie spieszyliśmy, delektowaliśmy się każdym dotykiem, smakiem i zapachem. było gorąco i namiętnie. chcę tego więcej... tęskno mi.

wracam na stare śmieci
ask