deszcze we krwi

w końcu słońce wyjrzało zza letnio-jesiennych chmur, a zimny wiatr powoli słabnie. wystarczy trochę promieni, a człowiek od razu staje się inny i deszcz, który zdążył wsiąknąć w krew podczas ostatniego tygodnia powoli traci na konsystencji i zanika. wraz z nim cały pesymizm i niechęć do niektórych rzeczy. ale jednak...
...jednak czuję się osłabiona. psychicznie. znowu pojawił się moment załamania, dotyczący akceptacji samej siebie. znów ciężko jest mi na siebie patrzeć. czasem się zastanawiam, co Ci się we mnie podoba? dlaczego lubisz moje ciało? nie należę do szczupłych dziewczyn; miseczka B, trochę boczków, coś tam na brzuszku, większe uda i niezbyt kształtna pupa. daleko do idealnych krągłości, ale bezdupiem też nie jestem.
zanim przytyłam to byłam gdzieś pomiędzy - nie byłam gruba, ani chuda. teraz też tak jest. nie umiem się sklasyfikować. mam postawione cele, wiem nad czym muszę ciężko pracować i co jest moim największym priorytetem. jednak efekty widzę po innych, a po sobie żadnych.
tak, jestem kolejną podłamaną kobietką, która ma kompleksy i użala się nad sobą. na własne życzenie przytyłam kilka lat temu; na własne życzenie powstały blizny na moim ciele, które nigdy nie zbledną, nie znikną. to był najgorszy okres w moim życiu. nikt mi wprost nie powiedział, że poszłam kilka kilogramów w górę. nie widziałam tego, bo nosiłam za duże swetry z lumpeksów, stare i przetarte spodnie oraz dziurawe trampki. wszystko chowałam pod zbyt mocnym makijażem i czerwonymi włosami. do czasu...
schudłam. było i chyba nadal jest mnie mniej. ciągle walczę z kompleksami, ale kiedy wydaje mi się, że sobie z nimi poradziłam, to zawsze coś lub ktoś przyczynia się do tego, że tracę ową pewność siebie. zaczynam się zastanawiać: czy warto w ogóle ciągnąć to? czy warto dalej wydawać pieniądze, przygotowywać się i pocić, skoro od dłuższego czasu nie widzę  ż a d n y c h  efektów? tracę swoją własną motywację dla samej siebie.

półtora tygodnia minęło, półtora tygodnia zostało. o dziwo tym razem czas biegnie szybciej i raczej nie zostawia chwili na przemyślenia. słońce z dnia na dzień jest coraz bardziej gorące i stopniowo budzi mnie do życia. brakuje mi tylko Ciebie obok. ale to już niedługo... trzydniowy pobyt w górach czeka na nas. tylko my dwoje. my dla siebie.
myśli, kocha, lubi, szanuje - pamiętasz?

osiem dni siedem dni sześć dni pięć dni cztery dni trzy dni dwa dni jeden dzień dzisiaj