bo ja to ta czarna, najgorsza...

czas mija. w tym roku nie ma jesiennego, ciepłego słońca, nie ma godzinnych spacerów nad rzeką wśród złocisto-brązowych liści. a czas mija i z siłą melancholijnego deszczu uderza od kilku dni nieustannie. praca przeplata się z dniami wolnymi; nie jest to wymarzona praca do samego końca życia, ale na początek w sam raz. jeszcze wiele przede mną i przed nami.
wstawanie rano jest jeszcze cięższe niż kiedykolwiek. wraz z nadejściem jesieni przestawiam tylko kolejne budziki o godzinę, półtorej do przodu. ciało przestawiło się na odwrotny tryb życia niż mój umysł. jestem ociężała.

nie wiem od czego mam zacząć. brak mi słów na coś takiego; na takie zachowanie, na takie słowa. takie rzeczy zdarzają się zazwyczaj w filmach i tylko tam widziałam jak pieniądze i zazdrość o nie potrafią zgorszyć człowieka. ale nigdy nie spodziewałam się, że kiedyś coś takiego będzie tyczyło się mnie, a w szczególności nas. ale czego można było się spodziewać?
kłamstwo za kłamstwem, oszczerstwo za kolejnym oszczerstwem w moją stronę. próbują oczernić mnie w Twoich oczach. dlaczego? bo dobrze zarabiasz. wakacje były pełne wycieczek we dwójkę, pełne prezentów i zakupów, których często nie chciałam od Ciebie przyjmować. w pewnym stopniu nadal tak jest. ale to się dla mnie nie liczy. zamiast tego wszystkiego wolałabym, żebyś był cały czas na miejscu przy mnie, ale wiem, że na razie nie jest to możliwe, bo ciężko pracujesz za granicą na nasze wspólne życie. tylko inni nie dopuszczają tej myśli, że dobrze Ci się powodzi.
ja zniosę wszystkie kłamstwa i wyzwiska w moją stronę, wiesz? ale serce mi się kraje, kiedy rodzony brat wbija Ci noże w plecy niedługo po śmierci Waszej mamy.
mimo tego całego gówna - my trwamy. my jesteśmy, istniejemy w jedności. jedna dusza do drugiej, pierwsze serce lgnie do drugiego. kochamy się. wiemy jak jest i wiemy jaka prawda istnieje między nami i w nas. tylko to się liczy. tylko Ty się liczysz.

póki śmierć nas nie rozłączy, bo tylko ona będzie mogła to zrobić. ale po drugiej stronie i tak się odnajdziemy.

14.10.2016;

to jest, kurwa, jakaś paranoja. to się znowu powtarza. znowu ja jestem tą najgorszą, która mąci i jest obecnie u wszystkich na językach. chcą nas rozdzielić. chcą  sprawić, żebym w Twoich oczach i osób Ci bliskich była tą złą, tą najgorszą, która Cię wykorzysta, która Cię zostawi i która Cię zmienia. nastawiają wszystkich przeciwko mnie i nas.
jeszcze dwa tygodnie do Twojego przyjazdu... musimy przez to jeszcze jakoś przebrnąć. poważna rozmowa, nie tylko dotycząca nas i obecnej sytuacji z naszej perspektywy, dopiero przed nami.